Vroeger woonden mijn opa en oma op een dijk. De dijk bevond zich aan de rand van Gouda en keek uit op een lege polder. Soms graasde er koeien in het weiland maar verder gebeurde er vrij weinig. Mijn broertje en ik kwamen in de zomervakantie elke week langs terwijl onze ouders aan het werk gingen in ons toekomstige huis in Den Haag. Tegen de polder aan lag een golfbaan en verschillende tuinhuisjes. De huizen waren krakkemikkige gevallen waar mensen in het weekend of tijdens de vakantie langskwamen om te tuinieren en met elkaar van het geweldige weer te genieten. In de polder stonden nauwelijks bomen, dus je kon vanaf de ochtend tot ver in de avond genieten van de zon. Tijdens deze uren speelden mijn broertje en ik vaak in de tuin van mijn opa en oma. Het was een gigantisch stuk grond, dat zich deels op de dijk bevond. Je moest via een stenen trap die mijn opa zelf had aangelegd naar beneden lopen van het huis de tuin in. Daar beneden had hij een schommel gemaakt waarvan het frame schommelde als je zelf aan het schommelen was en een verroeste trampoline die na vier keer hoog springen een onheilspellend geluid begon te maken. Vaak sprongen we hier dan ook niet langer op dan een kwartiertje. Daarna waren we te bang dat het geheel in elkaar zou zakken bij onze eerstvolgende landing.

De naakte vrouw

Op een zekere zaterdagmiddag was het snikheet. Mijn broertje en ik hadden beide geen zin om iets uit te voeren in de tuin. Zowel het schommelen als mede het trampolinespringen waren activiteiten waarvoor het te warm was. Daarom besloten we te vragen aan onze opa of hij nog iets wist wat we konden doen. Hij vertelde ons dat we even moesten wachten terwijl hij naar boven zou lopen om een camera te zoeken. Zowel mijn broertje als ikzelf hadden nog nooit gewerkt met een professionele camera. We hadden wel telefoontjes, maar toen onze opa met een camera met telelens tevoorschijn kwam viel onze mond open. De lens was wel een halve meter lang! “Speel hier maar mee.” , zei hij vlot. Hij gaf ons een korte uitleg en binnen no-time waren we aan het inzoomen op de polder. Het apparaat kon zo ver inzoomen dat het leek of je je naast de personen in de tuinhuisjes bevond! Alles verliep vlot totdat een van de bewoners nietsvermoedend naakt begon te zonnen. Mijn broertje en ik begonnen al giegelend fotos te maken van de naakte vrouw. Onze opa liep echter exact op dat moment langs en griste de camera boos uit onze handen. “Met grote macht komt grote verantwoordelijkheid.” , zei hij prompt. We mochten de camera niet langer gebruiken.